Pierwsze informacje o nauczaniu dzieci we Wrocance pochodzą z archiwów kościelnych. W dokumentach po wizytacji parafii przez biskupa Denhofa pod datą 18 maja 1699 roku napisano że: „...dom szkolny jest odpowiedni:, a organista „zdolny”. Zanim więc wybudowano pierwszą szkołę gminną iskry oświaty wśród dzieci „rozpalał” organista oraz ksiądz.
Pierwszy, wiejski budynek szkolny we Wrocance powstał w 1879r. Wystawiono go z funduszów gminnych i obszaru dworskiego, pieniędzy nadesłanych na ten cel od Franciszka Józefa I – cesarza Austrii oraz przy pomocy tutejszych mieszkańców. Naukę w szkole rozpoczęto 1 września 1880r. Pierwszym świeckim nauczycielem został pan Andrzej Stopiński, a katechetą tutejszy wikary Józef Niewodowski.
Wokół szkoły rozkwitała oświata. Dzięki staraniom nauczyciela w 1891r. otwarta została Czytelnia Ludowa. W szkole odbywały się też różne uroczystości i jubileusze. Początek XX w. był dla szkoły trudnym okresem. Uczniów wciąż przybywało, a warunki lokalowe były bardzo skromne. W trzy lata od zakończenia wojny w 1921r., gdy kierownikiem szkoły został p. Konstanty Michalczyk – gmina na zebraniu członków uchwaliła decyzję o budowie nowej szkoły.
Gromadzono materiały, wykupiono działkę z gruntów plebańskich i już wiosną 1924r. przystąpiono energicznie do prac. 21 września poświęcono kamień węgielny, a przed zimą 1925r. parter i pierwsze piętro przykryto dachem.
Dnia 1 października 1929r. nauka została przeniesiona do nowego budynku.
W 1934 r. kierownictwo szkoły objął pan Stanisław Delimat. Trzy lata później wspólnie z Niżną Łąką podjęto decyzję o dobudowaniu drugiego piętra. Koszty obydwie wsie miały ponieść po połowie. II piętro postawiono w stanie surowym. Niestety wybuch wojny przeszkodził w wykończeniu szkoły. Od kwietnia 1942r. do października 1944r. kierownikiem szkoły był Jan Niepokój, a następnie po nim do lutego 1944 Mieczysław Misiewicz. W czasie wojny nauka odbywała się z przerwami. Bywało i tak, że na parterze stacjonowało wojsko niemieckie, a na I piętrze uczyły się dzieci. Świadectwa wydawano w j. polskim i w j. niemieckim.
W dniach od 8 do 12 września na terenie Wrocanki przebiegała linia frontu. Działania wojenne nie ominęły też szkoły. Dach, drugie i pierwsze piętro zniszczone, drzwi powyrywane, okna bez szyb.
W lutym 1945r. kierownikiem szkoły został pan Władysław Wilk, który uczył w Szkole we Wrocance już od 1939 roku.
Z jego inicjatywy wiosną 1945 powołano do życia Komitet Odbudowy Szkoły. Ze składek mieszkańców Wrocanki, dochodów z urządzanych imprez, subwencji Starostwa Krośnieńskiego oraz Wojewódzkiego Referatu Odbudowy do czerwca 1945r. przywrócono budynkowi zewnętrzny wygląd. Wewnątrz prace trwały jeszcze około 2 lata. W 1950r. ogrodzono teren szkolny siatką, a w 1952 zelektryfikowano budynek.
Od września do listopada 1952r. na kierownika szkoły powołano pana Mariana Pelczara. Jednak w listopadzie na stanowisko powrócił pan Władysław Wilk. Początkiem 1953r. powołano Komitet Dokończenia Budowy Szkoły. Staraniem tegoż komitetu wytynkowano szkołę na zewnątrz i dobudowano ganek przed wejściem od podwórza. W latach 1955-57 wybudowano budynek gospodarczy.
Zmiana na stanowisku kierowniczym nastąpiła we wrześniu 1959r. Funkcję tę zaczęła pełnić pani Stanisława Grella ucząca w tej szkole już 20 lat. W tym też roku dokonano kanalizacji szkoły, wykopano drugą studnię, założono wodociągi, wydzielono sanitariaty na I i II piętrze. W 1962 r. szkoła została zgazyfikowana i otrzymała od Komitetu Rodzicielskiego pierwszy telewizor.
Od września 1968r. kierownikiem szkoły został pan Tadeusz Szarek. Na początku lat siedemdziesiątych otynkowano budynek gospodarczy. W 1976 roku za jego staraniem rozpoczął się kapitalny remont całego budynku.
Nauka w tym czasie odbywała się w domu ludowym i remizie OSP. Wymieniono stropy, wprawiono parkiety, stolarkę okienną i drzwiową, założono centralne ogrzewanie, zmieniono pokrycie dachu, wymieniono instalację elektryczną i gazową. Szkoła odczuwała niedobór wody, z tego powodu wykopano studnię głębinową. Wyłożono obejście szkoły płytkami. Wkrótce wyremontowano sieć centralnego ogrzewania (zakupiono nowoczesny piec c.o. i wymieniono grzejniki na żeliwne). Następnie wyłożono płytkami korytarz na parterze, sanitariaty na drugim piętrze, a w rok później na pierwszym.
W 1985r. funkcję dyrektora szkoły przejęła pani Stanisława Szarek. 13 listopada 1996 roku w szkole na zebraniu rodzicielskim zawiązał się Społeczny Komitet Budowy Sali Gimnastycznej. Gromadzono dokumentację, materiały i fundusze. Budowę rozpoczęto 20 maja 1998 roku. W międzyczasie stopniowo w miarę możliwości finansowych wymieniono zniszczone okna drewniane na PCV. Wolną przestrzeń nad klatką schodową na drugim piętrze zabudowano i w ten sposób powstało niewielkie pomieszczenie na salkę komputerową. W czasie wakacji 2001r. z części korytarza na I piętrze przed gabinetem dyrektora powstał sekretariat, wymieniono też zniszczony parkiet na płytki. Prace przy budowie sali gimnastycznej dzięki wielkiemu zaangażowaniu przewodniczącego Społecznego Komitetu Budowy Sali Gimnastycznej i jego zastępcy oraz dyrekcji szkoły, postępowały bardzo szybko. W ciągu zaledwie 3 i pół roku zakończono budowę. Na starym budynku zakończono elewację budynku.
W 2002 roku funkcję dyrektora zaczęła pełnić Małgorzata Baran. Pozyskano fundusze na informatyzację szkoły. Podłączono internet, doposażono szkołę w nowe komputery, z EFS pozyskano sprzęt komputerowy do biblioteki i dwóch pracowni. W klasach pomalowano parkiety, ściany, zamontowano nowe bezpieczne bramki na sali gimnastycznej. Powstał również Gabinet Higieny Szkolnej, świetlica i Punkt przedszkolny. W ramach poprawienia wyglądu szkoły odnowiono elewację ścian, założono skalniaki i posadzono nowe krzewy ozdobne. Teren wokół szkoły upiększono poprzez położenie kostki brukowej. Za budynkiem powstało również boisko z miejscem na „zieloną szkołę”. Wyremontowano kominy na dachu oraz utwardzono teren wokół budynku. Dużym sukcesem było zakończenie wymiany stolarki okiennej i drzwi, remont CO oraz zabezpieczenie mienia szkoły poprzez założenie alarmu i monitoringu. 4 czerwca 2009r. szkole nadano imię Stanisławy Grelli. W roku 2010 powstał plac zabaw.
Wszystkim ludziom dobrej woli, którzy angażowali się w rozbudowę naszej szkoły i przyczynili się do obecnego wspaniałego wyglądu serdecznie dziękujemy. W 2017 roku szkoła zyskała na swoim "wyglądzie". Przeprowadzono termomodernizację obiektu szkolnego- ocieplono strych, ściany, wymieniono okna i drzwi oraz zmieniono elewację. Ponadto wyremontowano dwie toalety szkolne, gdzie wymieniono instalację kanalizacyjną, elektryczną, położono nowe płytki i zamontowano nową armaturę. Dotychczasowe łazienki stały się piękne i nowoczesne. Dotychczasowy pokój nauczycielski zamieniono na salę lekcyjną, a salęlekcyjną nr 2 adoptowano na pokój nauczycielski. Zmieniło się także obejście szkoły, gdzie przycięto krzewy i wykonano bardziej funkcjonalne wejście do przedszkola. Wraz z wkraczającą reformą oświaty w ośmioklasowej i odnowionej szkole pojawili się uczniowie starsi.

Dokładna historia naszej szkoły została zamieszczona w Kronice Szkoły Ludowej we Wrocance oraz w Kronice Szkoły Podstawowej( oprac. prof. PAT ks. Józef Marecki).